1289 Sehl ibn Sa’d’den (o, şöyle demiştir): Bir kadın kenarlı dokunmuş bir bürdeyi Peygamber’in yanına getirdi. Sehl:
— Bilir misiniz, bürde nedir? diye sordu. Oradakiler:
— Şemledir, ihramdır, diye cevâb verdiler.
Sehl:
— Evet öyledir, dedi.
Kadim:
— Bu bürdeyi kendi elimle dokudum ve sana giydirmek için geldim, dedi.
Peygamber de o bürdeyi aldı ve zâten kendisinin böyle bir bürdeye ihtiyâcı vardı. Akabinde Peygamber o bürdeyi örtünerek bizim yanımıza çıktı. Fulân sahâbî de bu bürdenin güzelliğini belirtti ve:
— (Yâ Rasülallah!) Bu ne kadar güzel; bunu bana giydir, dedi. Orada bulunanlar, o zâta:
— Bunu söylemekle iyi etmedin. Peygamber bu bürdeyi ihtiyâcı olarak giymişti. Sonra sen Peygamber’in hiçbir isteyeni reddetmez olduğunu bildiğin hâlde bunu kendisinden istedin, dediler.
O da:
— Vallahi ben bu bürdeyi giymek için istemedim. Ben onu ancak benim kefenim olsun diye istedim, dedi.
Sehl’ibn Sa’d: Hakîkaten bu bürde o zâtın kefeni oldu, demiştir.
