1211 Sehl ibn Sa’d (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) Amr ibn Avf oğulları arasında sulh (yani barış) yapmak üzere (onların yurduna) çıktı. Namaz vakti de geldi. Bunun üzerine Bilâl, Ebû Bekr’e geldi ve: Peygamber alıkonuldu. İnsanlara imamlık eder misin? dedi. Ebû Bekr: Eğer isterseniz evet, dedi. Bu cevâb üzerine Bilâl namaza ikaamet etti. Ebû Bekr de öne geçip namazı kıldırmaya koyuldu. Bu esnada Peygamber safflar arasında yürüyerek, saffları yara yara geldi, nihayet birinci safa ulaşıp dikeldi. İnsanlar tasfîh yapmaya başladılar. Sehl dedi ki: Tasfîh nedir bilir misiniz? Tasfîk’tır. (yani el çırpmaktır).
Ebû Bekr namazını kılarken başını çevirmezdi. Arkasındaki cemâat el çırpmayı çoğaltınca başını çevirdi. Baktı ki Peygamber saffın içinde. Peygamber hemen ona “Yerinde dur” diye işaret etti. Ebû Bekr iki elini yukarıya kaldırdı da Allah’a hamd etti. Sonra geri geri Peygamber’in arkasına geçti. Peygamber ileriye geçip namazı kıldırdı.
