843 Bana Şakîk, Abdullah ibn Mes’ûd’dan tahdîs etti. O şöyle demiştir:
Bizler Peygamber’in beraberinde namaz içinde bulunduğumuzda, es-Selâmu ala İlâhi min ibâdihi, es-Selâmu alâfulânin vefulânin (= Allah’a kullarından selâm olsun. Fulân ve fulân meleklere de selâm olsun) der idik. Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) bize: ‘Allah’a selâm olsun demeyin. Çünkü Selâm, Allah’ın kendisidir. Lâkin şöyle deyiniz: Et-Tahıyyâtu ve’s-salâvâtu ve’t-tayyibâtu. Es-Selâmu aleyke eyyuhen-nebiyyu ve rahmetullahi ve berekâtuhu. Es-Selâmu aleynâ ve alâ ibâdillâhis-sâlihıyn. Zîrâ sizler bu İbâdi”llâhi”s-sâlihıyn “ı söylediğiniz zaman, gökte olan her kula -yahut gök ile yer arasındaki her sâlih kula- râci’ olmuş olur. (Sonra da:) Eşhedu enlâ ilahe ille’llâh ve eşhedu enne Muhammeden abduhu ve rasûluhu deyiniz. Sonra musallî ençok beğendiği duayı seçer de onunla niyazda bulunur” buyurdu.
