842 Bize el-Leys, Yezîd ibn Ebî Habîb’den; o da Ebu’l-Hayr’dan; o da Abdullah ibn Amr’dan; o da Ebû Bekr es-Sıddîk’dan tahdîs etti. Ebû Bekr, Rasülullah’a: Bana bir duâ öğret de, namazımın içinde (yani sonunda) onunla duâ edeyim, demiş. Rasûlüllah da: “Allâhumme innî zalemtu nefsi zulmen kesîran. Ve lâ yagfiru’z-zunûbe illâ ente. Fağfir lî mağfiraten min indike ve’rhamnî. İnneke ente’l-gafûru’rrahîmu (—Yâ Allah, şübhesiz ben kendime çok zulüm ettim. Günâhları mağfiret edecek de ancak sensin. Öyle ise kendi rahîmiyyet katından gelen bir mağfiret ile bana mağfiret ve bana rahmet eyle. Şübhesiz ki. Gafur ve Rahîm, ancak Sen’sin) de” buyurdu.
