612 Enes (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) bizleri bir kavm üzerine gazaya götürdüğü vakitlerde sabah olmadıkça ve beklemedikçe bize hücum ettirmezdi. Bekler, ezan sesi işitirse onlara saldırmaktan vazgeçerdi. Ezan sesi işitmezse üzerlerine baskın yapardı. Enes dedi ki: Biz Hayber’e doğru yola çıktık; nihayet geceleyin onların yurduna ulaştık. Sabah olup da bir ezan işitmeyince, Rasûlüllah hayvanına bindi. Ben de Ebû Talha’nın hayvanının arka tarafına bindim. Benim ayağım muhakkak surette Peygamber’in ayağına dokunuyordu. Ora halkı sepetleri ve çapalarıyla bize doğru çıktılar. Peygamber’i gördükleri vakit: Muhammed; vallahi Muhammed ve hamîs yani ordu! dediler. Enes dedi ki: Rasûlüllah onları görünce:
“Allahu Ekber. Hayber harâb oldu. Biz bir kavmin yurduna indik mi, inzar edilmiş olanların hâli yaman olur” buyurdu.
