Yüce Allah’ın Şu Kavli: “Ne Peygamberin, ne de mü’min olanların müşriklere mağfiret dilemeleri doğru değildir… ” (Âyet: 113).
4721 Müseyyeb ibn Hazn (radıyallahü anh) şöyle demiştir: Ebû Tâlib’e vefat (belirtileri) geldiği zaman, Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) onun yanına girdi. Ebû Tâlib’in yanında Ebû Cehl ile Abdullah ibnu Ebî Umeyye vardı. Peygamber:
— “Ey amcam! Lâ ilahe ille’llâh tevhidini söyle de, ben Allah katında bununla senin lehine münâkaşa ve mücâdele edeyim”, dedi.
Buna karşı Ebû Ceh] ve Abdullah ibnu Ebî Umeyye ikilisi de:
— Yâ Ebâ Tâlib! Abdulmuttalib milletinden yüz mü çevireceksin? Diye men’ ettiler.
Peygamber sonunda:
— “Yemîn ederim ki, ben hakkında mağfiret dilemekten nehy olunmadığım müddetçe muhakkak Allah’tan senin lehine mağfiret isteyeceğim” dedi.
Bunun üzerine şu âyet indi: “Müşriklerin o çılgın ateşin sahibi oldukları muhakkak meydana çıktıktan sonra, artık onların lehine velev hısım olsunlar, ne Peygamberin, ne de mü’min olanların mağfiret istemeleri doğru değildir”
