3558 Câbir (radıyallahü anh) şöyle diyordu: Biz Peygamber’in beraberinde gazveye (Mureysî seferine) çıkmıştık. Muhacirlerden birtakım insanlar da toplanmış, Peygamber’in beraberinde sefer etmişti. Hattâ Muhacirler (Ensâr’dan) çok oldular. Muhacirlerden şakacı bir kimse vardı. Bu zât Ensâr’dan birisinin kıçına (şaka olarak) vurmuştu. Ensârî bundan aşırı derecede öfkelendi. Nihayet (kavga başladı) iki taraf da kendi kabilelerini imdada çağırdılar. Ensâr’dan olan kimse:
— Ey Medîneliler, imdadıma koşunuz! Diye feryâd etti. Muhacir şakacı da:
— Ey Muhacirler, imdadıma geliniz! Diye bağırdı. Bu sesler üzerine Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem) çıktı ve:
— “Câhiliyet ahâlîsinin çığlığı ile bağırmak ne oluyor?” buyurdu. Sonra da:
— “Onların işi nedir (neden câhiliyet âdetiyle çağırışıyorlar)?” diye sordu.
Bir Muhâcir’in Ensâr’dan birisine şaka ile vurduğu kendisine haber verildi.
Râvî dedi ki: Bunun üzerine Peygamber:’
— “O Câhiliyet çığlığını bırakınız! Soyunu çağırmak (onunla hakk kazanmak) kötü bir şeydir” buyurdu.
(Münafıkların başı olan) Abdullah ibn Ubeyy ibn Selûl de:
— Şunlar bizim Medine halkı üzerine Muhâcirler’i ayaklandırmak mı istiyorlar? Yemîn olsun eğer biz Medine’ye dönüp varırsak, Medîne’nin en azîz olanı (gûyâ kendisi), onlardan en zelîl olanı (gûyâ Peygamber’i) elbette ve muhakkak Medine’den çıkaracaktır, dedi.
Bunun üzerine Omer, İbn Übeyy için:
— Ey Allah’ın Elçisi! Şu habîsi öldürmez miyiz? Dedi. Peygamber:
— “İnsanlar ‘Muhammed kendi sahâbîlerini öldürtür oldu’ diye dedikodu etmesin!” buyurdu .
