6183 Süleyman ibn Sured (radıyallahü anh) tahdîs edip şöyle demiştir:
Peygamber (sallallahü aleyhi ve sellem)’in yanında iki kişi sövüştüler, biz de yanında oturuyorduk. O ikisinden biri arkadaşına öfkelendirilmiş olarak sövüyordu, öfkesinden yüzü kıpkırmızı olmuştu. Bunun üzerine Peygamber:
— “Ben bir kelime bilmekteyim ki, bu öfkeli olan kişi onu söylese, kendisinden öfkesi muhakkak gider: Eğer “Eûzu billahi mine’ş-şeytânir-racîm (= Ben taşlanmış şeytândan Allah’a sığınırım)1 dese” buyurdu.
Oradaki sahâbîler o öfkeli adama:
— Sen Peygamber’in söylemekte olduğu sözü (öfke reçetesini) işitmiyor musun? dediler.
O adam:
— Ben deli değilim, dedi.
