3721 İbn Abbâs radıyallahü anhüma şöyle demiştir: Ben, Omer ibnu’l-Hattâb tâbutu üzerine konmuş olduğu hâlde onun için Allah’a duâ eden cemâatin içinde ayakta dikildim. Bu sırada bir adam arkamda dirseğini omuzum üzerine koymuş da şöyle diyordu:
— (Yâ Omer!) Allah sana merhamet etti. Ben muhakkak Allah’ın seni iki dostunla (Peygamber ve Ebû Bekr’le) beraber bulunduracağını kuvvetle umuyordum. Çünkü ben, Rasûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)’tan çok defa bir düzeye: “Ben, Ebû Bekr ve Omer’le şöyle oldum; ben Ebû Bekr ve Omer’le şöyle yaptım; ben Ebû Bekr ve Omer’le şuraya gittim” derken işitir dururdum. Bunun için ben, Allah’ın seni muhakkak iki dostunla beraber bulunduracağını kuvvetle ümîd ederdim.
(İbn Abbâs dedi ki:) Bir de dönüp baktım ki, bu sözleri söyleyen Alî ibn Ebî Tâlib (radıyallahü anh)’dir.
