3514 Âişe (r. anha) şöyle demiştir: Kureyş’i, Mahzûm oğulları’ndan olup da hırsızlık etmiş bulunan kadının durumu hüzünlendirmişti. Birisi:
— Bu kadın hakkında Rasûlüllah ile kim konuşur? dedi. Diğer birtakımları:
— Bu kadına şefaat sözünü, Rasûlüllah’ın sevgilisi olan Usâme ibn Zeyd’den başka hiçbir kimse söylemeye cesaret edemez, dediler.
Nihayet Usâme,.Rasülullah’la bu hususta konuştu. Bunun üzerine Rasûlüllah, Usâme’ye:
— “Sen, fenalıkları men’ için Allah’ın ta’yîn ettiği cezalardan bir cezanın affı hakkında şefaat mı etmek istiyorsun!” buyurdu. Sonra kalkıp bir hutbe îrâd etti. Sonra şöyle buyurdu:
— “Sizden evvel gelip geçen ümmetleri ancak şu hâlleri helâk etmiştir: Onlar içlerinde şeref li bir kimse hırsızlık yaptığı zaman, onu cezalandırmazlardı, fakat aralarında zaîf olan kimseler çaldığı zaman o zaîflere ceza verirlerdi. Allah’ayemîn ederim ki, şayetMuhammed’in kızı Fâtıma hırsızlık etse, hiç tereddüd etmeden muhakkak onun elini de keserdim”.
