“Öz nefislerinin zâlimleri olarak canlarını alacağı kimselere melekler derler ki: ‘Ne işte idiniz?’ Onlar: ‘Biz yeryüzünde (dînin emirlerini uygulamaktan) âciz kimselerdik!’ derler. Melekler de: ‘Allah’ın arzı geniş değil miydi? Siz de orada hicret edeydiniz yâ!’ derler. İşte onlar (böyle); onların barınakları cehennemdir. O ne kötü bir yerdir” (Âyet: 97).
4639 Muhammed ibnu Abdirrahmân Ebû’l-Esved tahdîs edip şöyle demiştir: (İbnu’z-Zubeyr’in Mekke üzerindeki halifelik günlerinde) Medine halkına (Şâmlılar’la harbetmek için) bir ordu çıkarmaları kesinleşti. Ben de bu orduya yazıldım. Akabinde İbn Abbâs’ın âzâdlısı İkrime’ye kavuştum. Ona bu orduya yazıldığımı haber verdim. İkrime beni bu işten şiddetle nehyetti. Sonra şöyle dedi: Bana İbnu Abbâs şöyle haber verdi:
— Müslümanlardan (Mekke’de kalıp hicret etmeyen) birtakım insanlar, Rasûlüllah zamanında müşriklerle beraber olarak onların camiasını çoğaltıyorlardı. Bedir harbi sırasında düşman saffları arasında bulunan bu kişilere ok atılıyor ve atılan ok, varıp bunlardan birisine isabet ediyor ve onu öldürüyordu, yahut kılıçla vurulup öldürülüyordu. Bunun üzerine Allah: “Öz nefislerinin zâlimleri olarak… ” âyetini indirdi.
Bu hadîsi Leys ibn Sa’d da Ebû’l-Esved’den; o da İkrime’den olmak üzere rivayet etmiştir.
