Dua, kelime manası olarak; Seslenmek, çağırmak, yardıma çağırmak, dilekte bulunmak, istemek, yalvarmak, davet etmek gibi manalara gelmektedir.
Dini manası ise, her şeyin yaratıcısı ve her şey emrinde olan yüce Allaha karşı kulun acizliğini itiraf etmesi, Ona sığınması ve istekleri konusunda kendisinden ihsan ve yardım dilemesidir.
Dua, yaratan ile yaratılanın arasında birebir kurulan iletişimdir yani ibadetin kendisidir. Muhammedin deyimiyle „İbadetin özüdür“. Bu ibadetin en önemli özelliği zaman, mekan ve biçimsellikten arınmış olmasıdır, ayrıca yaratıcı güçle insanoğlunun birebir iletişimi olmasıdır. Fakat toplumsal gelişim açısından genel duaların bilinmesi ve zikredilmesi de önemlidir.
Insanoğlu sıkıntı, zor ve çaresiz bolluk anlarında Allaha sığınmışlar ve Ona karşı şükürlerini dua ile dile getirmişlerdir.
Alevi duaları olan gülbenklerde; Allah, Muhammet ve Ali ile On İki Imam, Ehli Beyt ve Hünkar Hace Bektaş Veli gibi yol ulularının isimleri geçer. Onlara sevgi ve saygı sözcükleri sunulur.
Kendilerinden yardım ve destek istenir. Bu dualar Allah, Muhammet, Ali ile başlar, yine onlara saygı ve sevgi ile son bulur.