Secde, Hakkın huzurunda; Baş eğme, saygı ve hürmert içinde yere kapanma, anlın toprakla temas etmesidir. Anlımızın, toprak ile bütünleşmesi; Ruhen, bedenen öze yönelmedir, öz ile bütünleşmektir.
Amacı ise, madde aleminden mana alemine göçtür; Nefsani beklentilerden uzak, huzur içinde manevi ummana dalmaktır. Insanın kendi kendisiyle hesaplaşmasıdır, özünü dara çekmektir. Nerden gelip nereye gittiğimizi bir anda olsa hatırlayıp, muhasebesini yapmaktır.
Sonuç itibariyle ruhen huzura, bedenen ferahlığa kavuşmak için insanın; Kendi kendisiyle buluşması ve barışık olması gerekir. Ve bu dengeyi, sağlayan bir insanoğlu; Ailesiyle, toplumuyla, çevresiyle, doğasiyle beraber bir bütün olarak özde birliği sağlamış demektir.
Dolayısıyla Allahın, biz kullarından istediği de budur ve secde ile ulaşılması gereken de budur…