Evren, insanoğlunun okulu ve Doğa da onun öğretmenidir.
Orman, tek bir ağaçtan değil çeșit çeșit veya bir çok ağaçların yan yana birlik ve beraberlik içinde yașadıkları yașamın adıdır. Çünkü orada varolma ve yașama mücadelesi vardır. Bu yașam mücadelesinde her ağaç kendi marifetini, güzelliğini, yeteneğini ortaya koyma çabası içerisindedir. Bazı ağaçlar kısa bazıları uzun, bazıları iri bazıları ince, bazıları meyve verir bazıları sadece çiçek açar, vs. Dolayısıyla her ağaç kendi yeteneği dahilinde marifetini sergilemektedir.
Iște insanlar da bir orman misali her insan, kendi yetenekleri dahilinde marifetini ve erdemliğini ortaya koyma gayreti içindedir. Eğer insanlar, üzerine düșen sorumluluğu yerine getirebilirlerse o zaman birlikte yașamak kolay olacaktır. Dolayısıyla birlikte yașamanın sırrı, her insanın kendi sorumluluğunun bilincinde olmasıyla mümkündür.
Bir insanın sorumluluk bilinciyle erdemleşmesi, uyum ve ahenk içinde olması ilimle mümkündür. Yanlışın peşinde gitmemek, doğruyu savunmak ve benimsemek ilimle mümkündür. Unutulmasın ki insanı, güzel elbise değil ilim erdemleştirir.
Doğanın dili ve kültürü…
Gerçek mana da Doğanın dili, kültürü, hoşgörüsü, vs. düşünen ve kendini ifade eden insanoğlununkisinden daha da zengidir. Maalesef insanoğlu, bu zenginliğin bilincinde değildir. Fakat güzel olan insanoğlunun Doğayı anlamaya çalışması, gayret etmesi Doğa ile insanların uyum içinde olması zorunluluğunun bilincine vardırmıştır. Bu bilinç doğrultusunda, Doğayı anlamak, onunla uyum ve ahenk içinde geç de olsa bir başarıdır.
Dolayısıyla Doğa öğretmendir, öğreticidir, gösterendir, yaşatandır ve erdemleşmek için, büyük bir hayat okuludur. Sırrına ve manasına, varabilene aşk olsun…