Alevi inacında “Pence-i Ali Aba” veya “Ana Fatıma” eli vardır. “Penc” kelimesi Farsça bir kelimedir ve “beş” anlamındadır, aynı zamanda “El”i ifade eder. Kökeni Arapça “Aba”; Dövme yünden yapılmış, kalın ve kaba bol giyimli bir libas(giysi), hırka. Muhammed de bu hırkayı giyerdi.
Al-i Aba; Hz-Muhammedin abası/hırkası altında olanlardır. Ehl-i Beyt, Seyyid-i Saadet Evlad-ı Resul demektir. Pençe-i Al-i Aba ise, Muhammedin abası/hırkası altındaki beş kişi demektir. Dolayısıyla Ehl-i Beytin Muhammedin soyunun sürdüğü; Şahı Merdan Ali, Ana Fatıma, İmam Hasan, İmam Hüseyin ve Muhammedle beraber bu beş kişi, Pence-i Ali Abayı oluşturuyor.
Pence-i Ali Aba; Şah-ı Merdan Ali, Ana Fatıma, İmam Hasan ve İmam Hüseyin ve kendilerinden devam eden “Nesli Pak” olmaları konu edinmiştir. Muhammedin üstlerine abasını atıp Allahtan; tüm günahlardan arınmalarını, korunmalarını niyaz ettiği dört ulu kişilerdir.
Bu olayla ilgili hadis şöyledir: Hıristiyan din önderleri, Muhammedi haşa yalancılıkla suçladılar. Bunun üzerine vahi geldi ve “De ki; oğullarınızı ve oğullarımızı, kendinizi ve kendimizi alıp meydana çıkalım. Kim yalancı ise lanetleşelim, Allahın laneti yalancıların üzerine olsun diyerlim” (Al-i İmran, 61) buyruldu.. bu ayet vahiy edilince, Muhammed; Şahı Merdan Ali, Ana Fatıma, İmam Hasan ve İmam Hüseyini alıp, hep beraber beş kişi hep birlikte Hıristiyan din önderleriyle (rahiplerle) lanetleşmek için meydana çıktılar. Fakat Hıristiyan din önderleri korktular ve meydana çıkmadılar. Bunun üzerine Muhammed abasını sırtından çıkararak, Şahı Merdan Ali, Ana Fatıma, İmam Hasan ve İmam Hüseyini örttü işte “Benim Ehl-i Beytim-Ev Halkım bunlardır” dedi. “Pence-i Ali Aba” Muhammedin Abasının/Hırkasının altında olan Ehl-i Beytir.
Sonuç itibariyle; Muhammedin Abası/Hırkası altında korunmaya alınmış, yüceltilmiş ve sevilmesi, sayılması, inanılması, sayğı duyulması gereken “Aile Fertlerim” anlamındadır..
Güruh-u Naciden bir bacı geldi
Bacının ismine Fatıma dediler
Yeri göğü ondan mevcut bildiler
Virani Baba