Bu yılda Ömer, Abdullah bin Abdullah bin itbanı, isfahan üzerine göndermişti. Abdullah Ensarın ileri gelenlerinden ve önemli sahabelerden, gayet cesur birisi olup Benu Hubla ile anlaşmış bulunuyordu. Ayrıca Ebu Musayı Ona yardımcı olarak göndermiş, sağ ve sol kumandanlıklarına da Abdullah bin Verka er-Reyyahiyi ve Asama bin Abdullahı görevlendirmişti. Bunlar Nihavende kadar varmış, Huzeyfe ise kendi işine dönmüş ve Dicleden öteye varmıştı. Diğer taraftan Abdullah Nihavendde bulunan Numanın askerlerinden katılanlarla birlikte isfahana gitmişti. isfahan askerlerinin başında Espidan ve öncülerinin kumandanı olarak Şehriyar bin Cazeveyh bulunuyordu. Bu şahıs gayet yaşlı bir kimse olup büyük bir ordu başında Müslümanlar üzerine gelmişti. Düşmanın öncü kuvvetleri isfahanın varoşlarına varmış ve iki ordu burada karşı karşıya gelip çok şiddetli bir şekilde çarpışmışlardı. Bu çarpışmalar sırasında düşmanın kumandanı bulunan bu yaşlı adam Müslümanlardan birini teke tek dövüşmeye davet etmiş ve Abdullah bin Verka er-Reyyahi karşı çıkıp onu öldürmüştü, Bunun üzerine isfahanlılar büyük bir hezimete uğramış, buraya da bu güne kadar “Şeyhin Öldürüldüğü Yer” diye isim verilmişti. Nihayet Espidan da Müslümanlarla anlaşma yapmış ve isfahan bölgesinde alınan ilk yer burası olmuştu.
Abdullah oradan isfahan üzerine gitmiş ve isfahana bağlı el-Ceyy denen yeri kuşatıp halkıyla çatışmaya başlamıştı. Bunun üzerine isfahanın hükümdarı bulunan el-Pazusefan Onunla cizye ödemek ve buraları teslim etmek üzere anlaşmıştı. Bu anlaşmaya riayet etmeyenin arazileri elinden alınacak ve bu araziler islam devletine katılmış olacaktı. O sırada Ebü Musa da Ahvaz taraflarından Abdullahın yanına gelmiş ve oraları sulh ile ele geçirmiş bulunuyordu. Ceyy şehrinin halkı da cizye vermeyi kabul etmişti, ancak onlardan otuz kişi bu cizyeyi vermek istememiş ve isfahanı terk edip Kirmana gitmişlerdi.
Abdullah ve Ebü Musa, Ceyy şehrine girip oradan Ömere mektup yazmışlardı. Bunun arkasından Ömerden Abdullaha cevap mahiyetinde bir mektup gelmişti. Ömer mektubunda şöyle diyordu: “Kirmanda savaşan Müslümanların başında bulunan Süheyl bin Adiyyin yanına varıncaya kadar yoluna devam et.” Bunun üzerine Abdullah da yerine isfahanda es-Saib bin Akraı bırakarak Süheyl bin Adiyy Kirmana varmadan evvel Ona yetişmişti.
Diğer bir rivayette ise şunlar kaydedilir: “Makil bin Yesardan rivayet edildiğine göre isfahanı fetheden askerlerin başında en-Numan bin Mukarrin bulunuyordu. Ömer Onu isfahanı fethetmek üzere göndermiş ve Küfelilere de yardım etmeleri için mektuplar yazmıştı. Bunun üzerine Numan bin Mukarrin isfahana vardığı sıralarda isfahanın başında Zul-Hacibeyn adında birisi bulunuyordu. Zul-Hacibeyne Muğire bin Şubeyi elçi olarak göndermiş, bu elçilik görevinden döndükten sonra her iki ordu arasında çarpışma olmuştu. Bu çarpışmalarda en-Numan şehit edilmiş, Zul-Hacibeyn atından düşerek karnı yarılmış, ordusu darmadağın olmuş ve mağlup edilmişti. Makil bin Yesar şunları anlatır:Bir ara en-Numanın yanına vardığımda yere yıkılmış olarak gördüm. Bulunduğu yere bir işaret koyup savaşmaya devam ettim. Müşrik ordusu yenildiğinde geri dönüp yanımda bulunan bir su kırbasından Numanın yüzünü kaplamış olan toprağı yıkadım. O sırada Numan bana şunları sordu:Müslümanlar ne yaptı? Ben de:Allah onlara fetih ihsan etti diye söyleyince,el-Hamdülillah dedikten sonra vefat etti.”
Bu rivayette de böyle kaydedilmektedir. Ancak sahih olan rivayet Numanın Nihavendde şehit edildiği ve Ebü Musanın Kum ve Kaşan şehirlerini fethettiğini anlatan rivayettir.