2595. Ebu Hasme oğlu Sehlden: Kabilemin büyüklerinden bir kısım adamlar bana şöyle haber verdi: Sehl oğlu Abdullah ile Muhayyisa, maruz kaldıkları fakirlikten dolayı (hurma satın almak için) Haybere gittiler. Orada Muhayyısaya gelinerek Sehl oğlu Abdullahın öldürülüp bir kuyuya atıldığı haber verildi. O da Yahudilere gidip:
« Vallahi onu siz öldürdünüz» dedi. Onlar da:
« Vallahi onu biz öldürmedik» dediler. Bunun üzerine Muhayyısa geri döndü. (Medineye) kavminin yanına gelerek durumu onlara haber verdi. Sonra Muhayyısa, büyük kardeşi Huveyyısa Muhayyısa ve Huveyyısa ensardan Abdullah b. Mesudun oğullarıdır. Maktul Abdullah ile kardeşi Abdurrahman da bunların kardeşi Sehlin oğullarıdır. ve (maktulün kardeşi) Abdurrahman, Resulallaha geldiler. Hayberden gelen Muhayyısa konuşmak isteyince, Resulallah yaşlı ağabeysini kasdederek,
« Söz hakkını büyüğe ver, büyüğün konuşsun» dedi. Bunun üzerine önce Huveyyısa, sonra da Muhayyısa konuştu. Daha sonra Resulallah:
« (Yahudiler) ya maktulün diyetini öderler ya da bize harp ilan etmiş olurlar» dedi. zaman müslümanlarla Hayber Yahudileri arasında sulh anlaşması vardı ve Hayber Yahudilerine bu hususu yazıyla bildirdi. Onlar da:
« Vallahi onu biz öldürmedik» diye cevap yazınca, Resulallah Huveyyısa, Muhayyısa ve Abdurrahmana:
« Adamınızın kan bedeline hak kazanmak için (onu Yahudilerden birinin öldürdüğüne) yemin eder misiniz?» dedi. Onlar;
« Hayır» deyince, Resulallah:
« Yahudiler sizin iddianızı red için yemin etsinler mi?» dedi. Onlar da:
« Yahudiler müslüman değil ki (yeminlerine inanalım)» deyince, Resulallah maktulün diyetini kendi yanından vermeyi kabullendi ve yüz dişi deve gönderdi. Hatta develer onların evine kadar götürüldü. Davacılar yemin etmekten kaçındıkları için, Resulallah bu defa davacılara yemin teklif edip etmeyeceklerini sormuştur ki Şafii ve Malikilere göre de tatbikat böyledir. Davacılar onların yeminlerini de kabul etmek istemeyince, Resulallah olayın daha fazla sürüncemede kalmasını önlemek ve bu sebeple Yahudilerle ölü sahipleri arasında çıkacak ihtilafı önlemek için maktulün diyetini kendi malından veya devlet hazinesinden ödemiştir. . Ayrıca burada gayri müslimlerin yeminlerinin geçerli olduğunu öğreniyoruz. Şayet onların yeminleri muteber olmasaydı, Resulallah onlara yemin teklifinde bulunmazdı. Ölü sahipleri onlara düşmanlık ve kızgınlıklarından dolayı yeminlerini kabul etmemiştir.
Sehl der ki: «Bunlardan kırmızı bir dişi deve beni tepti». “, Ahkam, 93/38; Müslim, 28/1, no: 6; Şeybani, 681 Malik der ki: Hadisteki fakir kelimesi, kuyu demektir.