Kudüse gitmek için dağdan inen İsa, ilahi ilhamla kendisinin peygamber olduğunu bilen bir cüzzamlıya rastladı. Gözyaşlarıyla kendisine, – İsa, sen Davud oğlu, bana merhamet et” – Sana ne yapıvermemi istersin, kardeş? – Rab bana sıhhat ver. – Aptalsın sen; seni yaratan Allaha dua et, o sana sıhhat verecektir; çünkü ben de senin gibi bir insanım. – Rab, senin bir insan olduğunu biliyorum, fakat Rabbin kutlu bir insanı. Dolayısıyla, Allaha sen dua et ve O bana sıhhat versin. Sonra İsa, iç çekerek şöyle dedi. “Rabbim, Kadir olan Allah, kutsal peygamberlerinin aşkı için, bu hasta adama sıhhat ver.” Ardından, bunları söyledikten sonra, hasta adama Allahadına elleriyle dokunarak şöyle dedi. “Ey kardeş, sıhhat bul.” Ve bunu deyince cüzzam kayboldu, öyle ki, cüzzamlının derisi bir çocuğunki gibi oldu. İyileştiğini gören cüzzamlı yüksek sesle bağırdı, “Allahın üzerinize gönderdiği peygamberi almak için, ey İsrail kavmi, bu yana gelin!” İsa ona rica ederek, şöyle dedi, “Kardeş, sus bir şey söyleme.” Fakat İsa rica ettikçe o daha çok bağırıyordu, “Peygamberi görün! Allahın kutsal kulunu görün.” Bu sözler üzerine, Kudüsten çıkanların çoğu koşarak geri döndüler ve İsa ile birlikte Kudüse girerek, Allahın İsa aracılığıyla cüzzamlıya yaptığını anlattılar.