2294. Abdullaha babası Ebu Bekir b. Hazm şöyle anlattı: Ben Eban b. Osmanın yanında otururken Cüheyne kabilesinden bir grup insanla, el-Haris b. el-Hazreç oğullarından bir grup muhakeme oldular.
Cüheyneli bir kadın, el-Haris b. el-Hazreç oğullarından İbrahim b. Küleyb adlı bir adamla evliydi ve kadın ölmüş, geride mal ve azatlı köleler bırakmış ve bu kadına oğlu ile kocası varis olmuşlardı. Sonra bu çocuk ölünce varisleri şöyle dediler:
« Bu çocuğa annesinden düşmüş olan kölelerin velası bizimdir.» Cüheyne kabilesinden olanlar:
« Hayır: Öyle olmaz. O azatlı köleler bizim kızımızındır. Çocuğu ölünce onların velası bizim olur ve onlara biz varis oluruz» dediler. Eban, azatlı kölelerin velasının Cüheyne kabilesinden olanlara ait olduğuna karar verdi.