293. Ebu Hüreyre anlatıyor: Tur-u Sinaya gitmiştim, orada Kabul-Ahbara rastladım. Beraber oturduk, bana Tevrattan anlattı. Ben de ona Resulallahın hadislerini anlattım. Ona söylediğim hadislerden biri de şuydu: Resulallah buyurdular ki: «Üzerine güneş doğan günlerin en hayırlısı Cuma günüdür. adem o gün yaratıldı. Cennetten o gün çıkarıldı. Tevbesi o gün kabul edildi. O gün öldü, kıyamet de o gün kopacak. Cuma günü bütün hayvanlar şafaktan güneş doğuncaya kadar acaba kıyamet kopacak mı diye korkularından kulaklarını verir dinlerler. Yalnız cinlerle insanlar bundan gafildirler. Cuma günü bir vakit vardır, müslüman bir kimse o vakitte namazda olur, Allahtan bir dilekte bulunursa Allah mutlaka dileğini verir,» Kab :
« O faziletli vakit, senede bir gündür.» deyince:
« Hayır, her cuma öyle bir vakit vardır.» dedim. Bunun üzerine Kab, Tevratı okuyarak:
« Resulallah doğru söylemiş,» dedi. Ebu Hüreyre devam ederek der ki: Oradan ayrıldıktan sonra Basra b. Ebi Basra el-Giffariye rastladım. Bana:
« Nereden geliyorsun?» dedi. Ben de: « Turdan» dedim. Bunu duyunca:
«Oraya gitmeden önce sana rastlasaydım gitmezdin. Resulallah buyurdular ki: «Üç mescitten başka yere (ziyaret maksadiyle) sefer yapılmaz: Mescidi Harama, bu mescidime ve İyliya (Kudüs) mescidine yahut Beytil Makdise.»
Ebu Hüreyre der ki: Daha sonra Abdullah b. Selama rastladım, ona Kabul-Ahbarla buluştuğumu, kendisine Cuma günündeki faziletli vakti söyleyince; «O vakit senenin bir gününde olur,» dediğini anlattım. Abdullah b. Selam : «Kab yalan söylemiş» dedi. Ben de:
«Kabın, Tevratı okuduktan sonra: «Evet o hayırlı vakit her cuma günü vardır,» dediğini söyledim. Abdullah b. Selam:
«Kab doğru söylemiş,» dedikten sonra:
« O vaktin hangisi olduğunu biliyorum.» dedi. Ona:
« Onun hangi vakit olduğunu bana söyle, benden gizleme.» deyince Abdullah b. Selam: :
« O, Cuma gününün son vaktidir,» dedi. Ben de:
« Nasıl Cuma gününün son vakti olur?» Resulallah: «Müslüman bir kimse namaz kılarak o vakitte bulunursa…» buyurdu. «Dediğin vakitte ise namaz kılınmaz.» dedim. Bunun üzerine Abdullah b. Selam :
« Resulallah: Oturup namazı bekleyen kimse namazı kılıncaya kadar namazda sayılır, demedi mi?» dedi. Ben de:
« Evet,» dedim.
« O işte böyledir.» dedi.