136. Müminlerin anası Ayşe anlatıyor: Resulallah ile beraber bir sefere çıkmıştık. Beydaya yahut Zatül-Ceyşe varınca kolyem koptu, düştü. Resulallah kolyemi aramak için orada konakladı, ashab da onunla konakladı. Orada su yoktu. Yanlarında da su yoktu. Ashap, Ebu Bekir es-Sıddıka gelerek:
« Ayşenin yaptığını görüyor musun? Susuz yerde Resulallahı ve ashabı durdurdu, yanlarında su da yok,» dediler. Ayşe der ki: Resulallah başını dizime koymuş uyumuştu, o sırada Ebu Bekir gelerek:
« Resulallahı ve ashabı susuz yerde durdurdun. Yanlarında su da yok,» diye darıldı ve bana çıkıştı, eliyle böğrüme vurmaya başladı. Resulallahın başı dizimde olduğu için kımıldayamadım. Susuz yerde Resulallah sabaha kadar uyudu. Bu sırada Allahu Teala teyemmüm ayetini indirdi, bunun üzerine Üseyd İbn Hudayr:
«Bu ilk bereketiniz (iyiliğe yol açışınız) değil, ey Ebu Bekir ailesi.» dedi.
Bindiğim deveyi kaldırdığımda kolyeyi altında bulduk.