Bu savaş Evs Kabilesinden Vail bin Zeydoğulları ile Hazrec Kabilesinden Mazin bin Neccaroğullarının arasında cereyan etmiştir. Bu savaşın sebebi ise şu idi: Evs Kabilesinden ve Vailoğullarından Husayn bin Eslet, Mazinoğullarından birisiyle münakaşaya tutuşup onu öldürdü, sonra kavminin ve ailesinin yanına gitmek üzere geri döndü, fakat Mazinoğullarından bir grup da Husayn bin Esletin peşine takılıp öldürdü. Ebu Kays bin Eslet kardeşi Husayn bin Esletin öldürüldüğünü öğrenince hemen kabilesini bir araya topladı ve Mazinoğullarına bir elçi göndererek kendilerine savaş ilan ettiğini bildirdi, sonra savaş için hazırlandı. Bu savaşa, Evs ve Hazrec kabilelerinin hepsi katıldı. Neticede taraflar savaşa tutuştular ve çok şiddetli bir şekilde savaştılar. Her iki taraftan da pek çok kişi öldürüldü. Bu arada Ebu Kays bin Eslet kardeşini öldüren kimseleri katledip köklerini kazıdı; Bunun üzerine Vahvah bin Eslet kardeşi Ebu Kays bin Esleti kınayarak: “Hazrec Kabilesinden de hezimete uğrayanlar bulunmalıdır.” dedi. Onun bu sözü üzerine Ebu Kays, “Ebu Husayn” künyesini verdiği kardeşi Vahvah bin Eslete, şu mealdeki mısralarla başlayan uzun bir şiirle cevap verdi:
“Ebu Husayna iletip duyurun ki, bazı sözlerin katımda büyük değeri vardır. Kişi ne taştır, ne de demirdir. Buradan güzel bir şekilde ayrılıp göçseydiniz, size ne lazım gelirdi? Kaldı ki, tarafımdan himaye edilmesi gerekenler (kadınlar ve çocuklar) korunmuştu. Bazıları da var ki, korunması gerekli olanları korumazlar. Ben sizin için hayırlı şeyler yapıyorum; zaten kerim kişinin yaptığı şeyler kerem eseri olarak kalır. “