Fetret döneminde yaşayan kişilerden birisi de Halid bin Sinan el-Absi idi. Bir rivayette onun peygamber olduğu söylenir. Onun mucizelerinden birisi şu idi: Bir gün Arabistan topraklarında bir ateş peyda olmuştu. Halk fitneye kapılıp neredeyse Mecusi (ateşperest) olacaktı. İşte bu sırada Halid bin Sinan asasını alıp ateşin içine daldı ve ortasına kadar gelip ateşi dağıttı. Halid ateşin içinde iken: “Dağılın, dağılın! Her hidayet doğruya ulaştırır. Ben alevalev yanan ateşin içerisine girer ve elbiselerim sırılsıklam olarak ateşin içerisinden dışarı çıkarım.” diyordu. Halid bin Sinan daha ateşin ortasında iken ateş sönmüştü.
Halid bin Sinan, ölüm vakti gelip çatınca aile fertlerine: “Ben defnedildikten sonra pek yakında bir yabani eşek sürüsü gelecek, sürünün başım ise kuyruksuz bir eşek çekecek ve tırnağıyla kabrimi tepecek. İşte bunu gördüğünüz zaman kabrimi açın, ben size bütün olup bitecekleri haber vereceğim.” dedi. Gerçekten Halid bin Sinan ölüp defnedildikten bir müddet sonra onun söyledikleri aynen çıktı. Bunun üzerine kabrini açmak istediler; fakat içlerinden bazıları: “Eğer onun kabrini açarsak, Araplar bizi bir ölümüzün kabrini açtığımız için yerip kötülerler.” diyerek kabrinin açılmasını hoş görmediler ve açmaktan vazgeçtiler.
Bir rivayete göre, Peygamberin Halid bin Sinan hakkında: O, kavminin zayi ettiği bir peygamber idi. tarzında bir söz söylediği ve kızının Peygambere gelip iman ettiği söylenir.
Aynı şekilde Halid bin Sinan hadisesinin Müluküt-tavaif döneminin son hadisesi olduğu da söylenir; fakat bu rivayetin doğru bir tarafı yoktur, çünkü bir kimsenin kızının Peygamberin zamanına yetişmesi için o kimsenin, Erdeşir bin Babekin bölge hükümdarlıklarını ele geçirmesinden çok sonra yaşamış olması gerekir. Biz şimdi tarihi akışa göre tekrar Fars hükümdarlarına dönüyoruz, fakat onlardan önce Müluküt-Tavaiften Eşgani hükümdarlar ile Fars hükümdarlarının tabakalarından bahsedeceğiz.