Ebu Hasmenin adı Abdullah b. Saide b. Adi b. Cüşem b. Mecdea b. Harise b. el-Haris b. el-Hazrec b. Amrdır. O da en-Nebit b. Malik b. Evstir. Annesi Ümmür-Rebi bt. Eslem b. el-Haris b. Adi b. Mecdea b. Harise b. el-Haristir. Sehlin çocukları: Muhammed: Ona Ebu Ufeyr denir. Annesi Tahya b. el-Bera b. azib b. el- Haris b. Adi b. Cüşem b. Mecdea b. Harise b. el-Haristir. Süleyman: annesi, Emetüllah bt. Temim b. Madikerib b. Abdusad b. amir b. Adi b Cüşem b. Mecdea b. Harise b. el-Haristir. Yahya: Annesi Ümame bt. Abdurrahman b. Sehl b. Zeyd b. Kab b. amir b. Adi b. Mecdea b. Harise b. el-Haristir. Bir de İshak, [Onun nesli devam etmemiştir] ve İsa: [Nesli devam etmemiştir]. Bu ikisinin annesi ümmü veleddir. Muhammed b. Ömer dedi ki: Sehl b. Ebu Hasmenin künyesi Ebu Yahya idi. Kendisine Ebu Muhammed de denilirdi. Resulallah vefat ettiğinde Sehl yaklaşık sekiz yaşlarındaydı. Resulallahtan hadis ezberlemiştir. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Muhammed b. Yahya b. Sehl b. Ebu Hamse haber verdi. O babasından, o da dedesinden şöyle dediğini rivayet etti: Ben çocuklarla birlikte oynarken Resulallah bizi ziyarete gelirdi. Bir gün bizi, kalelerimizin yanında çukur açarken gördü; bizi menetti. Bize Man b. İsa ve Muhammed b. Ömer haber verdiler; dediler ki: Bize Malik b. Enes anlattı. O Ebu Leyla Abdullah b. Abdurrahman b. Sehl b. Ebu Hasmeden şunu rivayet etti: Kavmimizin ileri gelenlerinden bazı adamlar bana haber verdiler: Abdullah b. Sehl ve Muhayyisa önemli bir iş dolayısıyla Haybere gittiler. Sonra Muhayyisa geldi ve Abdullah b. Sehlin öldürülüp bir kuyuya veya sarnıca atıldığını haber verdi. Sonra Yahudilere geldi ve onlara, “Kesinlikle siz Abdullahı öldürmüşsünüz.” dedi. Onlar, “Vallahi onu biz öldürmedik.” dediler. Muhayyisa kavmine gelmek üzere oradan ayrıldı. Durumu onlara anlattı. Sonra Muhayyisanin kardeşi Huvayyisa -ondan daha büyüktü- ve maktulün kardeşi Abdurrahman b. Sehl ile birlikte Resulallahın yanına geldiler. Muhayyisa -Hayberde olan- Resulallah ile konuşmak isteyince Resulallah , “Büyük konuşsun, büyük!” dedi. Yani “yaşça büyük olan konuşsun” demek istedi. Bunun üzerine Huvayyisa, ardından da Muhayyisa konuştu. Resulallah , “Ya arkadaşınızın diyetini verecekler veya onlara karşı savaş ilan edilecektir.” dedi. Bunun üzerine Resulallah onlara bir mektup yazdı. Onlar [Hayber Yahudileri] da bir mektup yazarak, “Vallahi, biz öldürmedik.” dediler. Resulallah , Muhaysa, Huvaysa ve Abdurrahmana, “Yemin ederek arkadaşınızın diyetini hak etmek istiyor musunuz?” dedi. Onlar, “Hayır ey Allahın Resulü!” dediler. Bunun üzerine Resulallah , “O zaman Yahudiler size yemin edecekler.” dedi. “Ey Allahın Resulü! Onlar Müslüman değil” dediler. Onların diyetini Resulallah verdi. Onlara 100 deve gönderdi, hatta onları bahçeye sokuncaya kadar takip ettirdi. Sehl b. Ebu Hasme, “Bana onlardan kırmızı bir deve düşmüştü.” dedi.