Bulca Han, Türk ve Moğol mitolojisine göre Türklerin ve Moğolların ilk ve ortak atası olan kağan. Abulca (Amulca) Han veya Olca Han olarak da bilinir. İslamiyetin ve Arapçanın da etkisiyle Ebülce Han şeklinde de söylenmiştir.
Tüm Türkler onun soyundan türemiştir. Tüm Türk boyları onun çocuklarının neslinden gelmektedir. Nuh Peygamberin oğlu olarak kabul edilir. Hastalandığında kurt sütü içerek iyileşmiştir. İki oğlu vardır; Mugal Han ve Tatar Han. Mugal Han, Moğolların ve Tatar Han ise Türklerin atasıdır. Daha sonra Moğollar sekiz soydan, Türkler ise dokuz soydan çoğalırlar. Moğolun soyunu Oğuz Hanla sürdürenler varsa da pek mantıklı görünmemektedir. Tatar Han üzerinden soyu şu şekilde sürer (Bulca Handan başlayarak):
Bulca Han,
Tatar Han,
Buka Han,
Alınca Han,
Atlı Han,
Atsız Han,
Ordu Han,
Baydu Han,
Sevinç Han.
Tatar Han; Bulca Hanın oğludur. Türklerin atasıdır. Sözcük; at sürmek, hızlı gitmek anlamlarını içerisinde barındırır. Tatar sözcüğü aynı zamanda posta sürücüsü demektir.
Mugal Han; Bulca Hanın oğludur. Moğolların atasıdır. Moğol (Mungal, Mongol) Han olarak da bilinir. Oğuz Hanın amcası ve kaynatası olarak anlatılır. Sıkıntı verici, iç karatıcı bir bölgede yaşadıkları için bu adı aldıkları söylenir. Sözcük; sıkıntı vermek anlamlarını içerir. Moğolca Munu/Mung (Türkçe Bunu/Bung) fiilleri aklını yitirmek manası taşır. Moğolca Munah (Türkçe Bunak) sözcükleri sersemlik belirtir ve yaşlılık nedeniyle aklını yitirmiş olan kişileri ifade eder. Evenk dilinde Mongnon şeklinde aynı anlama gelen bir sözcük vardır.
Buka Han; Türklerin Atası olan Tatar Hanın oğludur. Sözcük, Buka/Büke/Böke isimleriyle bağlantılıdır. Kahraman demektir. Buga sözcüğü bazı Türk lehçelerinde Boğa, Moğolcada ise Geyik anlamına gelir. Eski Moğolca ve Tunguzca Buk, endişe, kaygı gibi anlamlar taşır. Maçu dilinde boğa manası taşır.
Alınca Han; Türklerin atası olan kağan. Alınaça (Aluncak) Han olarak da bilinir. Bulca Hanın soyundan gelir. Türk boyları onun çocuklarının soyundan türemiştir. Sözcük; alınan (kendisinden soy alınan) ve ayrıca önyüz, bir şeyin ön tarafı demektir. Moğolcada Elünce sözcüğü Ced (Atalar) demektir.