Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bize Muhammed b. Kudame, Ömer b. Hüseynin şöyle dediğini nakletti: Bedir günü, Allah Resulünün en büyük sancağı olan Muhacirlerin sancağını Musab b. Umeyr taşıyordu. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bize İbrahim b. Muhammed b. Şürahbil el-Abderi, babasının şöyle dediğini nakletti: Musab b. Umeyr Uhud günü sancağı taşıdı. Müslümanlar panik yaşayınca Musab sebat etti ve süvari olan İbn Kamie ona doğru yöneldi. Sağ eline vurup kopardı. Bu sırada Musab şöyle diyordu: “Muhammed ancak bir peygamberdir, ondan önce de peygamberler gelip geçmiştir.” Sancağı sol eline aldı ve üzerine eğildi. İbn Kamie ona tekrar saldırdı ve Musabın sol elini de kesip attı. Musab sancağın üzerine kapandı ve “Muhammed ancak bir peygamberdir, ondan önce de peygamberler gelip geçmiştir.”ayetini okuyarak pazuları ile onu göğsüne bastırdı. Sonra İbn Kamie üçüncü defa mızrakla hamle yaptı ve ona isabet ettirdi. Mızrak kırıldı, Musab yere yığıldı ve sancak yere düştü. Abdüddaroğullarından Süveybıt b. Sad b. Harmele ve Ebür-Rum b. Umeyr adlı iki kişi onu ilk görenlerdi. Ebür-Rum b. Umeyr, sancağı yanına aldı ve Müslümanlar ayrılıp gittiğinde kendisi onunla beraber Medineye girinceye kadar onu elinde tutmaya devam etti. Muhammed b. Ömer dedi ki: İbrahim b. Muhammed babasının şöyle dediğini söyledi: “Muhammed ancak bir peygamberdir, ondan önce de peygamberler gelip geçmiştir.”ayeti o gün henüz nazil olmamıştı. Nihayet bu [olaydan] sonra nazil oldu. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana ez-Zübeyr b. Sad en-Nevfeli, Abdullah b. el-Fadl b. el-Abbas b. Rebia b. el-Haris b. Abdülmuttalibin şöyle dediğini anlattı: Allah Resulü Uhud günü sancağı Musab b. Umeyre verdi. Musab öldürüldü. Bir melek Musabın suretine büründü. Allah Resulü günün sonunda ona “Öne geç, ey Musab!” dedi. Melek ona dönüp, “Ben Musab değilim.” deyince Allah Resulü onun kendisini destekleyen bir melek olduğunu anladı. Bize Ubeydullah b. Musa haber verdi; dedi ki: Bize Amr b. Suhban, Muaz b. Abdullahtan; o, Vehb b. Katandan; o da Ubeyd b. Umeyrden şunu nakletti: Peygamber , Musab b. Umeyr yüzükoyun yere kapanmış haldeyken onun başında durup “Müminlerden bir kısım adamlar Allaha verdikleri sözde durdular.”ayetini sonuna kadar okudu. Sonra şöyle buyurdu: “Allah Resulü, kıyamet gününde Allah katında sizin şehitler olduğunuza mutlaka şahitlik edecektir.” Sonra insanlara yöneldi ve dedi ki: “Ey insanlar! Onları ziyaret edin, onlara gelin ve onlara selam verin. Nefsim yed-i kudretinde olan Allaha yemin olsun ki, onlar kıyamete kadar kendilerine selam veren her kişinin selamını alırlar.” Bize Ebu Muaviye ed-Darir haber verdi; dedi ki: Bize el-Ameş, Şakikten naklen Habbab b. el-Eretin şöyle dediğini anlattı: Allah Resulü ile beraber sadece Allahın rızasını umarak Allah yolunda hicret ettik. Bizim mükafatımızı vermek Allaha vacip oldu. Bizden bir kısmı mükafatından hiç bir şey yemeden göçüp gitti. Musab b. Umeyr onlardan biri idi. Uhud günü öldürüldü. Bir parça pars derisinden başka ona kefen yapılacak bir şey bulunamadı. O parçayı başına koyuyorduk, ayakları dışarıda kalıyordu; ayaklarına koyuyorduk, başı dışarıda kalıyordu. Bunun üzerine Allah Resulü bize, “Onunla baş kısmını örtün, ayaklarının üzerine izhir bitkisinden koyun! Bizden bazıları da meyvesini olgunlaştırdı ve devşirdi.” buyurdu. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana İbrahim b. Muhammed b. Şürahbil el-Abderi, babasının şöyle dediğini anlattı: Musab b. Umeyr ince tenli, güzel görünüşlü idi. Ne uzun ne de kısaydı. Uhud günü hicretin 32. ayının başında kırk yaşında veya biraz daha fazla bir yaştayken şehit edildi. O, bir maktülün bürdesi içinde iken Allah Resulü onun başında durdu ve dedi ki: “Seni Mekkede görmüştüm. Ne senden daha ince [şık] bir elbisesi olan, ne de güzel görünüşlü birisi vardı. Sonra [şimdi] sen bir bürdenin içinde saçı başı dağınık haldesin.” Sonra defnedilmesini emretti. Onun kabrine kardeşi Ebür-Rum b. Umeyr, amir b. Rebia ve Süveybıt b. Sad b. Harmele indi.