Bize Halid b. Mahled el-Beceli haber verdi; dedi ki: Bize Musa b. Yakup ez-Zemi haber verdi; dedi ki: Bize Ebu Hazim b. Dinardan, o da Sehl b. Saddan şöyle dediğini rivayet etti: Resulallah , “Benden sonra insanlar birbirlerine benim için baş sağlığı dileyecekler.” dedi. İnsanlar bu durumu anlamayıp “Bu ne demek?” diyorlardı. Sonra Resulallah vefat edince insanlar birbirleriyle karşılaştıklarında taziyede bulundular. Bize Muhammed b. Ubeyd et-Tanafisi haber verdi; dedi ki: Bize Fıtr b. Halife haber verdi. O da Ata b. Ebu Rebahtan şöyle dediğini rivayet etti: Resulallah , “Kimin başına bir musibet gelirse, kendi musibetini benimle hatırlasın. Benim başıma gelen, musibetlerin en büyüğüdür.” dedi. Bize İshak b. İsa haber verdi; dedi ki: Bize Malik (yani İbn Enes) haber verdi. O Abdurrahman b. el-Kasımdan, o da babasından şöyle rivayet etti: Resulallah , “Müslümanlar başlarına gelen musibetleri benim musibetimle hafifletsinler.” dedi. Bize Enes b. İyad el-Leysi haber verdi; dedi ki: Bize Cafer b. Muhammedden naklederek anlattılar. O da babasından şöyle dediğini rivayet etti: Resulallah vefat ettiğinde taziye (meleği) geldi. Sesini duyuyorlar; ama şahsı görmüyorlardı. “Ey ev halkı! Allahın selamı, rahmeti ve bereketi üzerinize olsun. “Her nefis mutlaka ölümü tadacaktır. Yaptıklarınızın mükafatını kıyamet gününde alacaksınız.” Her musibete karşı Allah yardımcı olarak yeter. Geçen her şeye karşı Allah kafidir. Allaha güvenin, ondan ümit varolun. Musibetzede, sevaptan mahrum bırakılandır. Vesselamü aleyküm ve rahmetullah.” dedi.