Bize Muhammed b. Ömer el-Eslemi haber verdi; dedi ki: Bana Abdülhamid b. Cafer anlattı. O da babasından nakletti; dedi ki: Cerir b. Abdullah el-Beceli hicretin 10. yılında, 150 adamla birlikte Medineye geldi. O henüz gelmeden Resulallah , “Yemenin en hayırlılarından olup yüzünde hükümdarlık izi bulunan bir adam bu vadiden size gelecektir.” dedi. Az sonra Cerir kavmi ile birlikte çıkageldi. Hepsi Müslüman olup biat ettiler. Cerir dedi ki: “Resulallah bana elini uzattı ve Allahtan başka ilah bulunmadığına, benim de onun elçisi olduğuma şehadet etmek, namaz kılmak, zekat vermek, Ramazan orucunu tutmak, Müslümanlara nasihatte bulunmak ve Habeşli bir köle bile olsa valiye itaat etmek üzere bana biat eder misin? dedi.” O da “Evet!” dedi ve Resulallaha biat etti. Ayrıca Kays b. Garze el-Ahmesi, Ahmes kabilesinden 250 adamla birlikte geldiler. Resulallah onlara, “Siz kimsiniz?” dedi. Onlar, “Biz Ahmesullahız.” dediler. Cahiliye döneminde onlara “Ahmesullah” denilirdi. Resulallah onlara, “Sizler bugün Allah için buradasınız.” dedi ve Bilale, “Becile kafilesine hediyeler ver ve Ahmesilerden başla.” dedi. Bilal emri yerine getirdi. Cerir b. Abdullah, Ferve b. Amr el-Beyadinin evine misafir olmuştu. Resulallah ona memlekette geride bıraktıklarını soruyordu. Bunun üzerine Cerir, “Ey Allahın Resulü! Allah İslamı güçlendirdi. Onların mescitlerinde ve diğer alanlarında ezanı güçlendirdi. Kabileler ibadet edilen putlarını yıktılar.” dedi. Resulallah , “Zül- Halasa (putu) ne oldu acaba?” dedi. Cerir, “O eskisi gibi duruyor. Allah onun hakkından gelecek inşallah.” dedi. Bunun üzerine Resulallah ona bir sancak verdi ve Zül-Halasayı yıkmak üzere onu gönderdi. Cerir, “Ya Resulallah! At üstünde duramıyorum.” dedi. Resulallah , onun göğsünü meshetti ve “Allahım! Onu, hidayet olan ve hidayete getiren yap.” dedi. Cerir kavmiyle birlikte çıktı. Onlar 200 kişiye yakındılar. Çok geçmeden Cerir döndü. Resulallah , “Onu yıktın mı?” dedi. Cerir, “Evet! Seni hak ile gönderene yemin ederim ki, üzerindekileri aldım ve onu ateşle yaktım. Onu çıplak bir halde bıraktım. Hiç kimse de onu bizden alıkoyamadı.” dedi. Resulallah o gün Ahmesin adamlarını ve atlarını tebrik etti.