Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bize Abdullah b. Muhammed b. Ömer el-Cumahi haber verdi. O da Ebu Vecze es- Sadiden rivayet etti; dedi ki: Resulallah , hicretin 9. yılında Tebukten dönünce, içlerinde Harice b. Hısn ve el-Hur b. Kays b. Hısnın (o heyetin en küçüğü idi) da içinde bulunduğu ondan fazla kişiden oluşan Beni Fezare heyeti, zayıf develer üzerinde yanına geldiler. Beni Fezare heyeti İslamı kabul ederek gelmişlerdi. Resulallah onlara memleketlerinin durumunu sordu. İçlerinden birisi söz alarak şöyle dedi: “Ya Resulallah! Memleketimiz çoraklaştı, hayvanlarımız öldü; etrafımız kurudu ve çoluk çocuğumuz aç kaldı. Bizim için Rabbine dua et.” Bunun üzerine Resulallah minbere çıktı ve şöyle dua etti: “Ya Rabbi! Memleketine ve hayvanlarına su ver, rahmetini genişlet ve ölü olan beldeni ihya et. Allahım! Bize can kurtaran, içe sinen, bol, her tarafı kaplayan, her tarafa akıp giden ve her yeri sulayan, acil olan, gecikmeyen, faydalı olan ve zararlı olmayan bir yağmur ver. Allahım! Bize azaba yol açan, yakıp yıkan ve helak eden değil, rahmete vesile olan bir yağmur ihsan et. Allahım! Bize yağmur ver ve bizi düşmanlarımıza galip kıl.” Resulallahın bu duası üzerine hemen yağmur yağmaya başladı; altı gün boyunca gökyüzünü göremediler. Resulallah yine minbere çıktı ve şöyle dua etti: “Allahım! Üstümüze değil çevremize yağdır. İlahi! Dağlar ve tepeler üzerine, vadi içlerine ve ağaç köklerine indir.” [Dedi ki:] Bir elbisenin vücuttan sıyrılması gibi bulutlar Medineden uzaklaştı.