Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bize Muhammed b. Abdullah haber verdi. O da ez-Zühriden rivayet etti. [Dedi ki:] Bize ayrıca Abdullah b. Yezid anlattı. O da Said b. Amrdan rivayet etti; dediler ki: Resulallah , en-Nahham el-Adevi denilen Bişr b. Süfyanı, Huzaadan Beni Kabın zekatlarını almak üzere görevlendirdi. O sıralarda Beni Amr b. Cündeb b. Amr b. Temim, Huzaanın çevresine konmuşlardı. Huzaalılar zekat için verecekleri hayvanlarını topladılar. Fakat Beni Temim bu durumu hoş karşılamadı. Sertleşerek kılıç çekmeye başladılar. Bunun üzerine zekat memuru durumu Peygambere haber verdi. Resulallah , “Bunlara ne oluyor?” diyerek, içlerinde Muhacir ve Ensarın bulunmadığı elli Arabın başında Uyeyne b. Bedr el-Fezariyi onların üzerine gönderdi. el-Fezari onlara hücum etti ve on iki erkek, on bir kadın ve otuz çocuğu alıp onları Medineye getirdi. Bunun üzerine, içlerinde Utarid b. Hacib, ez-Zibrikan b. Bedr, Kays b. asım, Kays b. el-Haris, Nuaym b. Sad, el-Akra b. Habis, Riyah b. el-Haris ve Amr b. el-Ehtemin de bulunduğu Temim kabilesinin birçok reisi Medineye geldi. Denildiğine göre Temimden gelenler seksen veya doksan kişi kadardı. Mescide girdiler; tam o sırada Bilal öğle ezanını okuyor ve insanlar Resulallahın (evden) çıkışını bekliyorlardı. Beni Temimden gelenler acele edip Resulallahın geç kaldığını düşündüler ve “Ey Muhammed! Bizim yanımıza çık.” diye bağırdılar. Resulallah çıktı; Bilal kamet getirdi, Resulallah öğle namazını kıldı; sonra onlar yanına geldiler. el- Akra b. Habis, “Ey Muhammed! Bana izin ver. Vallahi, benim övgüm güzeldir, kötülemem de çok çirkindir.” dedi. Resulallah ona, “Sen yalan söyledin. Böyle olan ancak Allah Tealadır.” dedi. Sonra Resulallah çıktı ve oturdu. Bu kez, Utarid b. Hacib adındaki hatipleri konuşmaya başladı. Resulallah Sabit b. Kays b. Şemmasa, “Ona cevap ver ey Sabit!” dedi. Sabit ona cevap verdi. Sonra, “Ey Muhammed! Şairimize izin ver de şiir okusun.” dedi. Resulallah ona izin verdi. ez-Zibrikan b. Bedr ayağa kalkarak şiir okumaya başladı. Bunun üzerine Resulallah Hassan b. Sabite, “Ona cevap ver.” dedi. Hassan da onun okuduğu şiir gibi ona cevap verdi. Adamlar dediler ki: “Vallahi onun hatibi bizim hatibimizden daha belağatli, onun şairi bizim şairimizden daha üstün, onlar da bizden daha ahlaklıdırlar.” Bunun üzerine Hucurat suresindeki, “Ey Muhammed! Sana odaların ötesinden seslenenlerin çoğu akletmeyen kimselerdir.” ayeti onlar hakkında nazil oldu. Resulallah , Kays b. asım hakkında, “Bu adam, göçebelerin efendisidir.” dedi. Ayrıca Resulallah esir ve cariyelerini onlara iade etti ve dışardan gelen elçilere hediyeler verdiği gibi onlara da hediyeler verdi. Bize Muhammed b. Ömer haber verdi; dedi ki: Bana Rebia b. Osman anlattı. O da bir şeyhten nakletti; ona haber verdi ki: Beni Neccardan bir kadın şöyle dedi: “Ben o gün Resulallahın yanına gelen heyete bakıyordum. Her birisi Bilalin yanından on iki buçuk ukıyye (gümüş) alıyordu. Onların en küçükleri olan bir çocuk gördüm (Amr b. Ehtemi kastediyor); Bilal ona beş ukıyye (gümüş) verdi.” Bize Hişam b. Muhammed haber verdi; dedi ki: Bana Abdülkaystan bir adam anlattı; dedi ki: Bana Beni Kab b. Amr b. Temimin kardeşi olan Muhammed b. Cenah anlattı; dedi ki: Süfyan b. el-Uzeyl b. el-Haris b. Masad b. Mazin b. Züeyb b. Kab b. Amr b. Temimin heyeti Resulallahın yanına geldi ve Müslüman oldu. Onun oğlu Kays! “Babacığım! İzin ver de seninle birlikte Peygambere geleyim.” dedi. Babası, “Döneceğiz.” dedi. Bana Muhammed b. Cenah asım el-Ahvelden naklen anlattı; dedi ki: Guneym b. Kays b. Süfyan dedi ki: Bir yolcu yanımıza geldi ve Resulallahı bize anlattı. Bunun üzerine çadırda ayağa kalktık ve “Anamız babamız Resulallaha feda olsun.” dedik. Ayrıca ben şöyle dedim: Yazıklar olsun bana ki, Saldırgan düşmandan güven içinde olduğum halde, Muhammedin hayatında hala onunla tanışmadım. Kays b. Süfyan b. el-Uzeyl, el-Ala b. el-Hadrami ile birlikte, Ebu Bekir zamanında Bahreynde vefat etti. Vefatı üzerine şair şöyle dedi: Eğer Kays yoluna devam etmiş ise, Bilinmelidir ki, o Resulallahı ziyaret etmiş ve Müslüman olmuştu.