[atike bt. Abdülmuttalib] b. Hişam b. Abdümenaf b. Kusay. Annesi, Fatıma bt. Amr b. aiz b. İmran b. Mahzumdur. Cahiliye döneminde Ebu Ümeyye b. el-Muğire b. Abdullah b. Ömer b. Mahzum ile evlendi. Ondan Abdullah, Züheyr ve Kureybe isminde çocukları oldu. atike Mekkede Müslüman oldu ve Medineye hicret etti. Gördüğü bir rüyadan çok korkmuş ve bunu gidip kardeşi Abbas b. Abdülmuttalibe anlatmıştı. Şunları söylemişti: “Sana anlatacaklarımı saklamanı istiyorum. Çünkü bundan dolayı senin kavminin başına bir kötülük ya da musibet gelmesinden çekiniyorum. Rüyasında şunu görmüştü: Kureyşin Bedir harbine çıkmasından önce bir adam deve üzerinde geldi ve Abtah] mevkiinde durarak yüksek bir sesle “Ey Guder ailesi!] Üç gün içinde öldürüleceğiniz yerlere koşun!” dedi. Bunu üç defa tekrarladı. İnsanların onun etrafında toplandıklarını gördüm. Sonra Mescid-i Harama girdi ve insanlar da onu takip etti. Kabeye doğru devesini sürüp yine üç defa aynı şeyi söyledi. Daha sonra devesini Ebu Kubeys dağına doğru sürdü ve aynı şeyi orada da üç defa tekrarladı. Sonra Ebu Kubeysten bir kaya parçası alıp aşağı saldı. Taş yuvarlanıp dağın altına kadar geldi ve parçalandı. Mekkede hiç bir ev ve vadi kalmadı ki, o parçalardan oraya girmemiş olsun. Haşim ve Zühreoğullarının evlerine bu kaya parçasından herhangi bir şey isabet etmedi.” Kardeşi Abbas, “Bu sadece bir rüyadan ibaret.” karşılığını verdi. Abbas, düşünceli bir şekilde dışarı çıktı. O esnada el-Velid b. Utbe b. Rebia ile karşılaştı. Onunla arkadaş idiler. Ona rüyayı anlatıp gizli tutmasını tenbihledi. Fakat rüya çok geçmeden her tarafa yayıldı. Herkes atikenin rüyasını konuşuyordu. Ebu Cehil, “Ey Abdülmuttaliboğulları! Sizin erkeklerinizin peygamberlik iddialarına razı olduk da şimdi kadınlarınız da mı bu işe el attı? atike şöyle şöyle bir rüya gördüğünü iddia ediyor. Sizi üç gün bekleyeceğiz. Şayet dedikleri gerçek çıkarsa tamam. Aksi taktirde sizleri Arapların en yalancıları ilan ederiz.” demeye başladı. Abbas ona, “Ey kıçını sarıya boyayan adam! Sus! Yalan ve kınanma hususunda bizden daha önce gelirsin!” sözleriyle karşılık verdi. Rüyanın üzerinden üç gün geçince Damdam b. Amr Mekkeye geldi. Onu Ebu Süfyan göndermişti. Kureyşi, kervanı korumak için savaşa çağırıyordu. Damdam o esnada devesinin kulağını yardı, elbisesini önden ve arkadan olmak üzere yırttı.] Semerini ters çevirip şöyle seslendi: “Ey Kureyş topluluğu! Yetim kalasınız, yetim kalasınız! Muhammed ve arkadaşları kervana tebelleş oldular. Yardıma koşun, yardıma koşun! Allaha yemin olsun ki, yardım için yetişebileceğinize ihtimal veremiyorum.” Kervanları için hemen hazırlığa başladılar ve onun da orduya katılması için Ebu Lehebin yanına gittiler. Ebu Leheb, “Lat ve Uzzaya yemin olsun ki, ne gelirim, ne de sizinle adam gönderirim!” dedi. Onu bu işten alı koyan şey, sırf atikenin rüyasından duyduğu rahatsızlıktı. O “atikenin rüyası işi alıp götürdü.” diyordu. Resulallahın halaları içinde İslami döneme yetişmeyenler de bulunmaktadır.