Yine aynı yılın Safer ayında, Arabistanın Necd bölgesinde amiroğullarının reisi Ebu Bera amir bin Malik, Medineye geldi. Resulallah efendimizi ziyaret etti. Peygamber efendimiz de, ona İslamiyeti anlatıp, müslüman olmasını tavsiye etti. Ebu Bera müslüman olmadı, fakat İslamın, güzel ve şerefli bir din olduğunu bildirdi. Ayrıca, Necdde İslamın yayılması için, Eshab-ı kiramdan bir kaç tanesini oraya göndermesini istedi. Sevgili Peygamberimiz; “Göndereceğim kimseler hakkında, Necd halkından emin değilim!” buyurdular. amir; “Onları ben himayeme alırım. O zaman onlara kimse zarar veremez” dedi. alemlerin efendisi, bu kesin taahhüdü kabul buyurup, Eshab-ı Suffadan yetmiş kişilik bir heyet hazırladı ve Münzir bin Amr hazretlerinin kumandasında yola çıkardı.
Kendi kabilesinin İslamiyetle şereflenmesini isteyen Ebu Bera, Eshab-ı Suffadan önce yola çıkıp, kabilesine; gelerek heyeti himayesine aldığını, onlara hiç kimsenin dokunmamasını tembih etti. Yeğeni amir bin Tufeylden başka herkes, onlara dokunmamayı kabul etti. Ebu Beranın yeğeni amir bin Tufeyl, üç kabilenin adamlarını silahlandırarak başlarına geçti ve Bir-i Mauneye gelen Eshab-ı kiramı kuşattı. Dört tarafı sarılan sahabiler, kılıçlarına sarılıp biri hariç hepsi de şehid oluncaya kadar kahramanca savaştılar. Bu mübarek Eshabın son sözleri; “Ya Rabbi! Şu anda Resulallaha durumumuzu haber verecek senden başkası yoktur. Ona selamımızı bildir!” dediler. O anda Cebrail son derece üzgün bir halde, Peygamber efendimize gelip, selamlarını ulaştırdı ve; “Onlar, Allaha kavuştular. Allah onlardan razı oldu, onlar da Allahtan razı oldu” dedi. Sevgili Peygamberimiz de; “Aleyhimüsselam” diye cevap verdikten sonra, çok üzüntülü olarak Eshab-ı kirama döndüler; “Kardeşleriniz, müşriklerle karşılaştılar. Müşrikler, onları kesip biçtiler, mızraklarla delik deşik ettiler…” buyurarak, durumu haber verdiler. Bu hadisede düşmanla çarpışırken, amir bin Füheyre hazretlerinin sırtına, Cebbar adlı biri mızrağını saplamıştı: O anda amir; “Vallahi, Cenneti kazandım!” demiş, Cebbarın ve diğer müşriklerin gözleri önünde gökyüzüne doğru çekilmişti. Bu hale herkes hayret etmiş, fakat içlerinden sadece onu şehid eden Cebbar müslüman olmuştu. Peygamber efendimiz, Reci ve Bir-i Maune hadiselerine çok üzüldüler. Bu elim hadiseyi yapan kabilelere, bela için bir ay her namazdan sonra dua ettiler. Allah, Resulünün duasını kabul buyurdu. O kabilelere müthiş bir kuraklık ve kıtlık verdi. Sonra bulaşıcı bir hastalıkla yediyüz kişi öldü.