4491- Bize Ebu Bekir b. Ebi Şeybe ile Ebu Küreyb ve İshak b. İbrahim de rivayet ettiler. Lafız Ebu Bekrindir. (İshak: Bize haber verdi, tabirini kullandı.) ötekiler: Bize Veki, Hişam b. Urveden, o da babasından, o da Misver b. Mahrameden naklen rivayet etti… dediler. Misver Şöyle dedi:
Ömer b. Hattab, kadının cenini hakkında halkla istişare etti de Muğira b. Şube: Ben Peygamberin onun hakkında gurre ile (yani) bir köle veya cariye ile hükmettiğine şahid oldum; dedi. Bunun üzerine Ömer:
Bana seninle birlikte şahidlik edecek birini getir! dedi. Ve ona Muhammed b. Mesleme şahidlik etti.
Bu rivayeti Buhari ile Ebu Davud «Diyat» bahsinde tahric etmişlerdir.
Milas: Cenin demektir. Müslimin bütün nüshalarında bu kelime, «milas» şeklinde rivayet olunmuştur. Lügatte maruf olan şekli ise «imlas»dır. Nitekim Buharide de öyledir.
İmlas: Vaktinden evvel çocuk düşürmektir. Humeydi bu hadisi kitabında zikretmiş ve: «imlas, lügat kitaplarında maruf olduğu gibi hemze iledir.» demiştir. Mamafih Kadi Iyazın beyanına göre bir şey yerinden boşanıp kurtuldu manasına Araplar «melisaş-şeyü» derlermiş. Kadi: «Eğer ondan cenin kasdedilirse «milas» okumak sahih olur.» diyor.
Darekutni bu hadis hakkında İmam Müslimi tahtıe etmiş ve şunları söylemiştir: «Ravi Veki bu hadiste vehmetmiştir. Hişamin ashabı ona muhalefette bulunarak raviler meyanında Misveri zikretmemişlerdir ki, doğrusu da budur. Müslim, Vekiin hadisinden başkasını zikretmemiştir. Buhari ise ona muhalefet edenlerin hadisini de almıştır; doğrusu da budur…» Fakat
Nevevi: «Hadisin muttasıl olabilmesi için Misver ile Urveyi zikretmek mutlaka lazımdır; zira Urve Ömere yetişmemiştir.» diyor.
Haberi vahid hüccet olduğu halde Ömerin onu kabul etmiyerek şahid istemesi tekid ve tesbit içindir. Hadise şahidlik eden Muhammed b. Mesleme Bedir gazilerinden olup ashab-ı kiramın büyüklerindendir; 43 tarihinde vefat etmiştir.