VI. Mesnevi 4870

4870. Şehzade öldürüldü. Fakat ona padişah yas tutup ağlamaya koyuldu, öldüren de o, öldürülene veli olan da o.
İkisi de o olmasa kül değildir. O, hem halkı öldürür, hem yasını tutar.
O benzi sararmış şehit de, bedenimi okladı, mânamı değil ya diye şükretmedeydi.
Zâhirî beden, nihayet gideceği yere gidecek. Fakat mâna, ebediyen neşeli bir surette yaşıyacak.
Darılmada ancak bedendeydi. Sevgili incinmeden sevgiliyle kavuştu.