VI. Mesnevi 4415

4415. O, âdeta bir sofidir, vecde gelmiş, hırkasını atmıştır. Artık bir daha hırkasını alır mı hiç?
Verdiği hırkayı almak, pişman olmak, ben aldanmışım;
Arkadaş, o hırkayı tekrar bana ver. Ulaştığım vecit, bu hırkaya değmez demektir.
Bu fikir, âşıktan pek uzaktır. Âşık, böyle bir düşünceye düşmez. Eğer ona böyle bir düşünce gelirse toprak başına!
Aşk, diri olan, duygusu ve aklı bulunan yüzlerce beden hırkasına değer.