VI. Mesnevi 3890

38120. Bir müddet hepsi gözyaşı döktüler, musibet sofrasının başında kanlar saçtılar.
Bir zaman, her üçü de gönül ateşiyle yandılar, buhurdan gibi sıcak soluklar aldılar.
Büyük kardeşleri dedi ki: Ey hayırlı kardeşler, biz başkasına er gibi öğütler vermez miydik?
Adamlarımızdan biri, bize dertten, yoksulluktan, korkudan, yer deprenmesinden şikayet edince,
Sıkıntıdan az ağla sızla. Sabret, sabır ferahlığın anahtarı derdik ya!