IV. Mesnevi 3500

3500. Önce duaya meyil veren de sensin… sonradan duayı kabul eden de sen!
Evvel de sensin, âhır da sen… bizse arada söze bile gelmeyecek hiçin hiçi!
Böyle söylenip dururken nihayet leğeni damdan düştü… gönlü kendinden geçti.
Dua ederken tekrar kendisine geldi… “İnsan, ancak çalıştığını elde eder!”
O dua ile meşgulken Kıpti’nin yüreği coştu. Ansızın bir nara attı, bir kükredi.