IV. Mesnevi 3240

3240. Ona hiç çekinmeden dalgalar gelir vurur da o, yine upuzun çöllerde koşar durur!
Su, ona şah damarından yakındır da o susuzluktan yanar yakılır!
Hani şunun gibi: Kıtlık yılında bir zâhid, bütün kavim ağlayıp sızlarken gülerdi.
Dediler ki: “Gülünecek yer değil… kıtlık, müminlerin kökünü kurutmada,
Rahmet bizden gözünü yumdu… ova, kızgın güneşin tesiri ile yandı, kavruldu!