IV. Mesnevi 2970

2970. “Allemel’esma” Âdem’e imamdı, fakat ayın lâm elbisesi ile değil!
Âdem başına sudan,topraktan bir külâh koyunca o cana ait adların yüzü karardı.
Suyla topraktan mâna zuhur etsin diye cana ait adlar, harf ve nefes nikabiyle yüzlerini örttüler.
Söz, gerçi bir bakımdan mânayı açar ama on bakımdan da örter, gizler!
Ben, zamanın Halil’iyim, o da Cebrail’dir. Bela çağında onun kılavuzluğunu istemem ben!