IV. Mesnevi 2600

2600. Yerinden sıçradı, ne mutlu sana dedi… a kelceğiz, güneş, başına taç oldu!
Kelin ayıbını külah örter..    hele o külah güneş ve ay olursa ne mutlu!
Daha o mecliste bunu duyunca neden evet., yüzlerce hamdolsun demedin?
Bu söz, güneşin kulağına değseydi buna nail olmak ümidiyle baş aşağı yere inerdi!
Hiç bildin mi, ne vaittir bu, ne lütuf tur? Hak, İblis’ i arayıp soruyor âdeta!