IV. Mesnevi 1545

1545. Senin canın da arşın ayrılığı ile yoksulluğa düşmüş… teninse diken aşkıyla deveye dönmüş!
Can, yücelere kanatlar açmada…ten, tırnaklarıyla yere sarılmada!
Ey vatan aşkıyla ölmüş deve, sen benimle oldukça canım, Leylâ’dan uzak kaldı gitti!
Adeta Musa kavminin yıllarca çölde kalışı gibi bende seninle bu hallere düştüm… ömrüm geldi geçti!
Bu yol, vuslata erişmek için iki adımdan ibaret… halbuki ben, senin hilenle tam altmış yıldır, bu iki adımlık yolda kalakaldım!