IV. Mesnevi 1205

1205. Eyvahlar olsun o kişiye ki kendisi öldü de isyanı kaldı… sakın, öldü de canını kurtardı sanma ha!
Bırak bunu şimdi…şair, yol üstünde borçlu ve paraya pek ihtiyacı var!
Şair önceki ihsana nail olurum ümidiyle söylediği şiiri götürüp padişaha sundu.
Güzelim incilerle dolu olan o lâtif ve nefîs şiiri, evvelki ihsan ve ikramın ümidiyle arz etti.
Padişahın âdetiydi , yine âdeti veçhile bin altın verin dedi.