Efrayim rüzgarı güdüyor,
Doğu rüzgarının ardına düşüyor bütün gün;
Yalanı, zorbalığı artıyor.
Asur’la antlaşma yapıyor,
Mısır’a zeytinyağı gönderiyor.
RAB’bin davası var Yahuda’yla,
Yakup soyunu izlediği yola göre cezalandıracak,
Yaptıklarının karşılığını verecek.
Yakup ana rahminde kardeşinin topuğunu tuttu,
Büyüyünce Tanrı’yla güreşti.
Melekle güreşip yendi,
Ağladı, kutsanmak istedi.
Tanrı’yı Beytel’de buldu,
RAB, Her Şeye Egemen Tanrı bizimle orada konuştu,
O RAB diye anılır.
Bu yüzden Tanrın’a dön sen,
Sevgiye, adalete sarıl,
Sürekli Tanrın’ı bekle.
Efrayim tüccardır,
Hileli terazi kullanır,
Aldatmayı sever.
“Çok zengin oldum” diye böbürlenir,
“Varlığa kavuştum,
Çok emek çektim,
Günah denecek bir suç bulamayacaklar bende.”
“Ama seni Mısır’dan çıkaran
Tanrın RAB benim.
Bayram günlerindeki gibi,
Seni yine çadırlarda oturtacağım.
Peygamberlere de söyledim,
Çok görümler sağladım,
Onlar aracılığıyla örnekler verdim.”
Kötülük mü var Gilat’ta?
Gerçekten değersiz bir halk!
Gilgal’da sığır üstüne sığır kurban ediyorlar,
Sunakları sürülmüş tarladaki taş yığınlarını andırıyor.
Yakup Aram’a kaçtı,
İsrail bir karı için kul oldu,
Koyun güttü.
RAB İsrail’i bir peygamber aracılığıyla Mısır’dan çıkardı,
Yine bir peygamber korudu onları.
Ama Efrayim Tanrı’yı aşırı öfkelendirdi.
Rab döktükleri kanın hesabını soracak,
Aşağılamalarının karşılığını verecek.
İsrail’in Günahı – Hoşea 12
