Bunu kendim için, evet, kendim için yapıyorum.
Adımı bayağılaştırmanızı nasıl hoş görebilirim?
Bana ait olan onuru başkasına vermem.”
“Ey Yakup soyu, çağırdığım İsrail, beni dinle:
Ben O’yum; ilk Ben’im, son da Ben’im.
Yeryüzünün temelini elimle attım,
Gökleri sağ elim gerdi.
Onları çağırdığımda
Birlikte önümde dikilirler.
“Toplanıp dinleyin hepiniz:
Putlardan hangisi bunları önceden bildirebildi?
RAB’bin sevdiği kişi
O’nun Babil’e karşı tasarladığını yerine getirecek.
Gücünü Kildaniler’e karşı kullanacak.
Ben, evet, ben söyledim, onu ben çağırdım,
Onu getirdim, görevini başaracak.
“Yaklaşın bana, dinleyin söyleyeceklerimi:
Başlangıçtan beri açıkça konuştum,
O zamandan bu yana oradayım.”
Egemen RAB şimdi beni ve Ruhu’nu gönderiyor.
Sizleri kurtaran İsrail’in Kutsalı RAB diyor ki,
“Yararlı olanı size öğreten,
Gitmeniz gereken yolda sizi yürüten
Tanrınız RAB benim.
“Keşke buyruklarıma dikkat etseydiniz!
O zaman esenliğiniz ırmak gibi,
Doğruluğunuz denizin dalgaları gibi olurdu.
Soyunuz kum gibi,
Torunlarınız kum taneleri gibi olurdu.
Adları ne unutulur,
Ne de huzurumdan yok olurdu.”
Babil’den çıkın, Kildaniler’den kaçın,
Sevinç çığlıklarıyla ilan edin bunu,
Haberini duyurun, dünyanın dört bucağına yayın.
“RAB, kulu Yakup’un soyunu kurtardı” deyin.
Onları çöllerden geçirirken susuzluk çekmediler,
Onlar için sular akıttı kayadan,
Kayayı yardı, sular fışkırdı.
“Kötülere esenlik yoktur” diyor RAB.
