Kendim için biçim verdiğim bu halk
Bana ait olan övgüleri ilan edecek.”
“Ne var ki, ey Yakup soyu,
Yakardığın ben değildim,
Benden usandın, ey İsrail.
Yakmalık sunu için bana davar getirmediniz,
Kurbanlarınızla beni onurlandırmadınız.
Sizi sunularla uğraştırmadım,
Günnük isteyerek sizi usandırmadım.
Benim için güzel kokulu kamış satın almadınız,
Doyurmadınız beni kurbanlarınızın yağıyla.
Tersine, beni günahlarınızla uğraştırdınız,
Suçlarınızla usandırdınız.
Kendi uğruna suçlarınızı silen benim, evet benim,
Günahlarınızı anmaz oldum.
“Geçmişi bana anımsatın, hesaplaşalım,
Haklı çıkmak için davanızı anlatın.
İlk atanız günah işledi,
Sözcüleriniz bana başkaldırdı.
Bu yüzden tapınak görevlilerini bayağılaştırdım;
Yakup soyunu bütünüyle yıkıma,
İsrail’i rezilliğe mahkûm ettim.”
İsrail’in Günahı – Yeşaya 43
