Ağzını aç ve adaletle yargıla,
Mazlumun, yoksulun hakkını savun.”
Erdemli kadını kim bulabilir?
Onun değeri mücevherden çok üstündür.
Kocası ona yürekten güvenir
Ve kazancı eksilmez.
Kadın ona kötülükle değil,
Yaşamı boyunca iyilikle karşılık verir.
Yün, keten bulur,
Zevkle elleriyle işler.
Ticaret gemileri gibidir,
Yiyeceğini uzaktan getirir.
Gün ağarmadan kalkar,
Ev halkına yiyecek, hizmetçilerine paylarını verir.
Bir tarlayı gözüne kestirip satın alır,
El emeğiyle kazandığı parayla bağ diker.
Giyinip kollarını sıvar,
Canla başla çalışır.
Ticaretinin kârlı olduğunu bilir,
Çırası gece boyunca yanar.
Eliyle örekeyi tutar,
Avucunda iği tutar.
Mazluma kollarını açar,
Yoksula elini uzatır.
Kar yağınca ev halkı için kaygılanmaz,
Çünkü hepsinin iki kat giysisi vardır.
Yatak örtüleri dokur,
Kendi giysileri ince mor ketendendir.
Kocası ülkenin ileri gelenleriyle oturup kalkar,
Kent kurulunda iyi tanınır.
Kadın diktiği keten giysilerle
Ördüğü kuşakları tüccara satar.
Güç ve onurla kuşanmıştır,
Geleceğe güvenle bakar.
Ağzından bilgelik akar,
Dili iyilik öğütler.
Ev halkının işlerini yönetir,
Tembellik nedir bilmez.
Çocukları önünde ayağa kalkıp onu kutlar,
Kocası onu över.
“Soylu işler yapan çok kadın var,
Ama sen hepsinden üstünsün” der.
Çekicilik aldatıcı, güzellik boştur;
Ama RAB’be saygılı kadın övülmeye layıktır.
Ellerinin hak ettiğini verin kendisine,
Yaptıkları için kent kurulunda övülsün.
