Kalksın Tanrı, dağılsın düşmanları,
Kaçsın önünden O’ndan nefret edenler!
Dağıtsın onları dağılan duman gibi;
Ateşin karşısında eriyen balmumu gibi
Yok olsun kötüler Tanrı’nın önünde!
Ancak doğrular sevinsin,
Bayram etsinler Tanrı’nın önünde,
Neşeyle coşsunlar.
Tanrı’ya ezgiler söyleyin, adını ilahilerle övün,
Çölleri geçecek biniciye yol hazırlayın;
O’nun adı RAB’dir, bayram edin önünde!
Kutsal konutundaki Tanrı,
Öksüzlerin babası, dul kadınların savunucusudur.
Tanrı kimsesizlere ev verir,
Tutsakları özgürlüğe ve gönence kavuşturur,
Ama başkaldıranlar kurak yerde oturur.
Ey Tanrı, sen halkına öncülük ettiğinde,
Çölde yürüdüğünde, Sela
Yer sarsıldı,
Göklerden yağmur boşandı Tanrı’nın önünde,
Sina Dağı sarsıldı
Tanrı’nın, İsrail’in Tanrısı’nın önünde.
Bol yağmurlar yağdırdın, ey Tanrı,
Canlandırdın yorgun düşen yurdunu.
Halkın oraya yerleşti,
İyiliğinle mazlumların geçimini sağladın, ey Tanrı.
Rab buyruk verdi,
Büyük bir kadın topluluğu duyurdu müjdeyi:
“Kaçıyor, kaçıyor orduların kralları!
Evi bekleyen kadınlar ganimeti paylaşıyor.
Ağılların arasında uyurken,
Kanatları gümüş, tüyleri pırıl pırıl altınla kaplı
Bir güvercine benzersiniz.”
Her Şeye Gücü Yeten, kralları dağıtırken,
Sanki Salmon Dağı’na kar yağıyordu.
Ey Başan Dağı, Tanrı Dağı!
Ey Başan Dağı, dorukları ulu dağ!
Ey ulu dağlar, niçin yan gözle bakıyorsunuz
Tanrı’nın yerleşmek için seçtiği dağa?
Evet, RAB orada sonsuza dek oturacaktır.
Tanrı’nın savaş arabaları sayısızdır,
Rab kutsallık içinde Sina’dan geldi.
Sen yükseğe çıktın, tutsakları peşine taktın,
İnsanlardan, başkaldıranlardan bile armağanlar aldın,
Oraya yerleşmek için, ya RAB Tanrı.
Her gün yükümüzü taşıyan Rab’be,
Bizi kurtaran Tanrı’ya övgüler olsun. Sela
Tanrımız kurtarıcı bir Tanrı’dır,
Ölümden kurtarış yalnız Egemen RAB’be özgüdür.
Kuşkusuz Tanrı düşmanlarının başını,
Suçlu yaşayanların kıllı kafasını ezer.
Rab, “Onları Başan’dan,
Denizin derinliklerinden geri getireceğim” der,
“Öyle ki, ayaklarını düşmanlarının kanına batırasın,
Köpeklerinin dili de onlardan payını alsın.”
Ey Tanrı, senin zafer alayını,
Tanrım’ın, Kralım’ın kutsal yere törenle gelişini gördüler:
Başta okuyucular, arkada çalgıcılar,
Ortada tef çalan genç kızlar.
“Ey sizler, İsrail soyundan gelenler,
Toplantılarınızda Tanrı’ya, RAB’be övgüler sunun!”
Önde en küçük oymak Benyamin,
Kalabalık halinde Yahuda önderleri,
Zevulun ve Naftali önderleri oradalar!
Ey Tanrı, Yeruşalim’deki tapınağından göster gücünü,
Bizim için kullandığın gücünü, ey Tanrı.
Krallar sana armağanlar sunacak.
Azarla kamışlar arasında yaşayan hayvanı,
Halkların buzağılarıyla boğalar sürüsünü,
Çiğne ayaklarınla gümüşe gönül verenleri,
Dağıt savaştan zevk alan halkları!
Mısır’dan elçiler gelecek,
Kûşlular ellerini Tanrı’ya doğru kaldırıverecek.
Ey yeryüzünün krallıkları, Tanrı’ya ezgiler söyleyin,
İlahilerle övün Rab’bi, Sela
Göklere, kadim göklere binmiş olanı.
İşte sesiyle, güçlü sesiyle gürlüyor!
Tanrı’nın gücünü tanıyın;
O’nun yüceliği İsrail’in üzerinde,
Gücü göklerdedir.
Ne heybetlisin, ey Tanrı, tapınağında!
İsrail’in Tanrısı’na,
Halkına güç, kudret veren Tanrı’ya övgüler olsun!
68. Mezmur
