52. Mezmur

Niçin kötülüğünle böbürlenirsin, ey kabadayı,
Tanrı’nın sadık kullarına karşı
Bütün gün dilin yıkım tasarlar
Keskin ustura gibi, ey hilekâr.
İyilikten çok kötülüğü,
Doğru konuşmaktan çok yalanı seversin. Sela
Seni hileli dil seni!
Her yıkıcı sözü seversin.
Ama Tanrı seni sonsuza dek yıkacak,
Seni kapıp çadırından fırlatacak,
Yaşam diyarından kökünü sökecek. Sela
Doğrular bunu görünce korkacak,
Gülerek şöyle diyecekler:
“İşte bu adam, Tanrı’ya sığınmak istemedi,
Servetinin bolluğuna güvendi,
Başkalarını yıkarak güçlendi!”
Ama ben Tanrı’nın evinde yeşeren zeytin ağacı gibiyim,
Sonsuza dek Tanrı’nın sevgisine güvenirim.
Sürekli sana şükrederim yaptıkların için,
Sadık kullarının önünde umut bağlarım,
Çünkü adın iyidir.