Ya RAB, sana yakarıyorum,
Kayam benim, kulak tıkama sesime;
Çünkü sen sessiz kalırsan,
Ölüm çukuruna inen ölülere dönerim ben.
Seni yardıma çağırdığımda,
Ellerimi kutsal konutuna doğru açtığımda,
Kulak ver yalvarışlarıma.
Beni kötülerle, haksızlık yapanlarla
Aynı kefeye koyup cezalandırma.
Onlar komşularıyla dostça konuşur,
Ama yüreklerinde kötülük beslerler.
Eylemlerine, yaptıkları kötülüklere göre onları yanıtla;
Yaptıklarının, hak ettiklerinin karşılığını ver.
Onlar RAB’bin yaptıklarına,
Ellerinin eserine önem vermezler;
Bu yüzden RAB onları yıkacak,
Bir daha ayağa kaldırmayacak.
RAB’be övgüler olsun!
Çünkü yalvarışımı duydu.
RAB benim gücüm, kalkanımdır,
O’na yürekten güveniyor ve yardım görüyorum.
Yüreğim coşuyor,
Ezgilerimle O’na şükrediyorum.
RAB halkının gücüdür,
Meshettiği kralın zafer kalesidir.
Halkını kurtar, kendi halkını kutsa;
Çobanlık et onlara, sürekli destek ol!
28. Mezmur
