12. Mezmur

Kurtar beni, ya RAB, sadık kulun kalmadı,
Güvenilir insanlar yok oldu.
Herkes birbirine yalan söylüyor,
Dalkavukluk, ikiyüzlülük ediyor.
Sustursun RAB dalkavukların ağzını,
Büyüklenen dilleri.
Onlar ki, “Dilimizle kazanırız,
Dudaklarımız emrimizde,
Kim bize efendilik edebilir?” derler.
“Şimdi kalkacağım” diyor RAB,
“Çünkü mazlumlar eziliyor,
Yoksullar inliyor,
Özledikleri kurtuluşu vereceğim onlara.”
RAB’bin sözleri pak sözlerdir;
Toprak ocakta eritilmiş,
Yedi kez arıtılmış gümüşe benzer.
Sen onları koru, ya RAB,
Bu kötü kuşaktan hep uzak tut!
İnsanlar arasında alçaklık rağbet görünce,
Kötüler her yanda dolaşır oldu.